سامان عابری /گروه موسیقی«ایل بانگ» با لباس های محلی زیبای خود ازکوچکترین استان کشور آمده بود تا� غنای موسیقایی استان کهگیلویه و بویر احمد را در دومین شب جشنواره آثار و تولیدات مراکز استانی حوزه هنری� به نمایش بگذارد. نام کهگیلویه وایل لر با رقص و موسیقی آمیخته است. موسیقی این خطه از کشورمان با نغمه ای محزون در خاطر بیشترایرانیان ثبت شده است. موسیقی در این دیار بر اساس كلام و سازي كه نوازندگانش با مهارت می‌نوازند، گونه های متعددی دارد و هر نوع موسيقي آن نیز داراي مقام هاي مختلفی است البته این تنوع وغنا،� کار را برای یک گروه جوان و البته نوپا همچون ایل بانگ تا حدودی با دشواری روبرو می سازد؛ به این معنی که آهنگسازی اصولی که ریشه در شناخت ملودی های وتصنیف های اصیل قوم لر داشته باشد، انتخاب اشعار مناسب و بازسازی شده و... جز به مدد دانش و کسب تجربه برای گروه ایل بانگ محقق نخواهد شد.
گروه ایل بانگ با پنج تصنیف محلی و چهار آواز بویر احمدی با همراهی سازهایی چون کمانچه، دف، بم تار، تمبک، نقاره، ویلن و... در شب اجرا خود را به بوته نقد منقدان و به معرض داوری مخاطبانش گذاشت تا تجربه اجرا در این جشنواره راهی باشد برای گام های بلندتر و اجراهای موفقتر بعدی. اجرا در قطعه اول با سازهای زهی شروع شد که در ادامه «کاظم کریمی» به عنوان خواننده گروه برای همشهریان و همزبانان خود نغمه های آشنا می خواند و دوباره آنهارا در دیار خود به میزبانی می نشیند اما نکته درست همین جا است که در میان تشویق انبوه هموطنان لر که بدون شک ارتباطی موثر با سازها و آوازها برقرار شده است، سایرمخاطبان گروه ایل بانگ نمی توانند مهمان خانه لرها شوند و یک ارتباط موثر با این اجرا برقرار کنند.
در قطعه دوم نیز دوباره غلبه با سازهای زهی است همخوانی گروه با صدای ملایم به همراه موسیقی ریتمیک جز شوری مضاعف نتوانست معرف گویای موسیقی قوم لرباشد، حتی گاهی صدای موسیقی در میان تشویق مداوم و کل کشیدن ها گم می‌شد و به گوش نمی رسید، اما نوای غم انگیز و آشنای موسیقی در قطعه سوم نمایان می شود قطعاتی که به صورت مداوم از رسانه های دیداری و شنیداری برای مخاطبان پخش می شود به طور معمول آن چیزی که یک اثر موسیقی را متمایز از کارهای پیشین می کند نوآوری با رعایت اصول زیباشناختی است؛ چنین فاکتورهایی به عنوان هویت کار در کارنامه گروه به ثبت می رسد.
�
با اجرای سه قطعه، گروه آخرین قطعه خود را اجرا می کند که تا اندازه زیادی متمایز از کارهای قبلی است، این قطعه که تنظیم آن برای سازهای سنتی نامتعارف است در حوزه کارهای مراسمی جای دارد آهنگساز بدون هیچ تغییری فولکلوری مشهور ازآهنگ های مراسم عروسی کهگیلویه و بویراحمد را اجرا می کند. این قطعه با همراهی واجرای زیبای ویولون به صورت نسبی با مخاطبان غیر لر نیز ارتباط برقرار کرد.� � �
� موسيقي‌ در ايل‌ بويراحمد همانند ساير ايل‌هاي‌ ايران‌ از اصالت‌ و ويژگي‌هاي‌ محلي ‌برخوردار است‌. بويراحمدي‌ها براساس‌ ترانه‌هاي‌ رايج‌، آهنگهاي‌ ويژه‌اي‌ دارند كه‌ تحت‌ عنوان‌ (قس‌) از آن‌ نام‌ مي‌برند و معروفترين‌ آن‌ها عبارتند از: قس‌ خوشگله ‌، قس‌ برنو، قس‌ ياريار و امثالهم‌. آلات‌ موسيقي‌ مورد استفاده‌ در موسيقي‌ محلي‌ بويراحمدي‌ عبارتند از: ساز (كرنا) ، دهل‌ (بين‌) و پيشه‌ كه‌ آلتي‌ شبيه‌ ني‌ ولي‌ از ني‌ كوتاه‌تراست‌.
نکته مهم یک قرابت فرهنگی مشترک در استان های غربی کشور است که گاهی نمی شود و نمی توان یک خط میان آنها کشید به طور مثال اقوام لر و کرد و لک� دارای وجوه فرهنگی مشترک بسیاری هستند که این اشتراکات در موسیقی نمود بارزی دارد با مقایسه اجرای استان های همجوار که در ژانر سنتی و فولکلور بود، بدون شک استان کهگیلویه و بویراحمد با گنجینه موسیقایی بی پایانش می تواند مرزها را درنوردد که البته تا کنون نیز چنین بوده است. گروه جوان ایل بانگ با توجه به ارتباط موثر و موفق خود با هم زبانان، نوید بخش آتیه ای روشن برای گروه� است تا راوی و معرف این گونه اصیل و ریشه دار در فرهنگ و آداب� این منطقه باشد.

�